Tadeusz Byliński

---

Życiorys

Urodziny Tadeusza Bylińskiego miały miejsce 13 października 1891 roku w Noworadomsku, w rodzinie Mieczysława oraz Zofii z Poplińskich. Jego życie naznaczone było wojennymi wydarzeniami, a szczególnie pierwszą wojną światową, w której czynnie uczestniczył. Po tym, jak Polska odzyskała niepodległość, trafił do Wojska Polskiego, gdzie brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej jako rotmistrz kawalerii, walcząc w szeregach 2 pułku ułanów Grochowskich. Za swoje bohaterskie czyny wojenne został odznaczony orderem Virtuti Militari.

3 maja 1922 roku, Tadeusz został zweryfikowany w stopniu majora, z uznaniem jego starszeństwa od 1 czerwca 1919, co przyniosło mu 109. lokatę w korpusie oficerów jazdy, przekształconym w 1924 roku w korpus oficerów kawalerii. Jego jednostką macierzystą pozostał 2 pułk w Suwałkach. Już w 1923 roku objął stanowisko komendanta kadry szwadronu zapasowego, a rok później pełnił funkcję kwatermistrza tego pułku.

12 kwietnia 1927 roku Tadeusz Byliński otrzymał awans na podpułkownika, ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 oraz 16. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. W tym czasie przeniesiono go do 16 pułku ułanów Wielkopolskich w Bydgoszczy, gdzie został zastępcą dowódcy pułku. 22 marca 1929 roku objął stanowisko dowódcy tego pułku, a 23 marca 1932 roku został przeniesiony na funkcję Rejonowego Inspektora Koni w Brześciu. Z dniem 28 lutego 1934 roku przeszedł w stan spoczynku, zachowując przydział ewidencyjny do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr IX.

W trakcie II wojny światowej, kiedy Polska była pod okupacją niemiecką, Tadeusz stał się jednym z organizatorów Armii Krajowej w Wyszkowie, która była podporządkowana komendantowi Obwodu Radzymin AK. Pełnił też funkcję w delegaturze Rady Głównej Opiekuńczej w Wyszkowie, uczestnicząc w szkoleniu przyszłych uczestników powstania warszawskiego.

Niestety, jego działalność zakończyła się tragicznie. 7 lipca 1944 roku został rozstrzelany przez Niemców pod Białymbłotem (obecnie w gminie Brańszczyk). Spoczywa na cmentarzu na Nadgórzu w Wyszkowie. Tadeusz Byliński był żonaty od 1922 roku z Romaną z Leskich h. Gończy (1897–1976), z którą doczekał się dwóch synów: Jerzego (1925–1944) oraz Józefa (1927–1944), obaj polegli w powstaniu warszawskim.

Ordery i odznaczenia

Warto zwrócić uwagę na osiągnięcia Tadeusza Bylińskiego w zakresie związanym z odznaczeniami i orderami, które potwierdzają jego zasługi i poświęcenie. Oto najważniejsze wyróżnienia, które otrzymał:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari,
• Krzyż Walecznych (otrzymany czterokrotnie),
• Złoty Krzyż Zasługi (przyznany 10 listopada 1928 roku),
• Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée).

---

Oceń: Tadeusz Byliński

---