Stanisław Piotr Nowakowski

---

Życiorys

Urodziny Stanisława Piotra Nowakowskiego miały miejsce 4 grudnia 1884 roku w Radomsku, w rodzinie Stanisława oraz Marii z Glassów. Po zakończeniu I wojny światowej, jego kariera zawodowa nabrała tempa, kiedy to został zaakceptowany do Wojska Polskiego. W dniu 11 czerwca 1920 roku uzyskał zatwierdzenie na stopień podpułkownika, który wszedł w życie z datą 1 kwietnia 1920. Wtedy to należał do grupy oficerów, którzy wcześniej służyli w Korpusach Wschodnich oraz w byłej armii rosyjskiej.

W tym samym okresie, Stanisław Piotr Nowakowski pełnił funkcję w Oddziale V Personalnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie, na stanowisku szefa Sekcji 4. Służb. Jego kariera wojskowa kontynuowała rozwój; 3 maja 1922 roku został zweryfikowany jako pułkownik, z datą starszeństwa przypisaną na 1 czerwca 1919 roku oraz 36. lokatą w korpusie oficerów jazdy, który w 1924 roku został przekształcony w kawalerię. Jego oddziałem macierzystym stał się 15 pułk ułanów.

W latach 1923-1925, Nowakowski pełnił funkcję zastępcy komendanta miasta Warszawy, jednocześnie pozostając oficerem nadetatowym 15 pułku. W lutym 1925 roku otrzymał przydział do swojego macierzystego pułku, a jednocześnie został oddelegowany do 9 pułku strzelców konnych w Grajewie. 28 października 1925 roku, jego kariera pokierowała go do 11 pułku ułanów w Ciechanowie, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku.

Od 25 kwietnia do 5 czerwca 1926 roku miał miejsce jego odkomenderowanie na sześciotygodniowy kurs unitarno-informacyjny w Doświadczalnym Centrum Wyszkolenia w Rembertowie. Po tym kursie, od 1 listopada 1926 roku do 1 lutego 1927 roku pełnił obowiązki dowódcy 11 pułku ułanów. 1 lutego 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów kawalerii, a także przydzielony do pełnienia roli członka Komisji Przyjęć Oficerów Rezerwy Ministerstwa Spraw Wojskowych. Z chwilą 1 maja tego roku, objął stanowisko przewodniczącego tej komisji.

Jego kariera wojskowa zakończyła się, gdy 30 kwietnia 1929 roku przeszedł w stan spoczynku. W 1937 roku był związany z Towarzystwem Górniczo-Przemysłowym „Saturn” S.A., gdzie odbywał swoje zawodowe obowiązki.

W obliczu II wojny światowej, Nowakowski zdołał przedostać się na Węgry, gdzie niestety został internowany. Jego życie dobiegło końca nagle 26 października 1944 roku, a czas jego pobytu w obozie w Egerze był niezwykle trudnym etapem jego biografii.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Piotr Nowakowski, w ciągu swojego życia, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami, które podkreślają jego zasługi i poświęcenie. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6772 – 10 maja 1922,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 31 grudnia 1923,
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie,
• Medal Niepodległości – 16 marca 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928,
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928,
• Medal Zwycięstwa.

---

Oceń: Stanisław Piotr Nowakowski

---