Marian Nitecki

---

Życiorys

Marian Nitecki, polski żołnierz i leśniczy, w 1938 roku ukończył Szkołę Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. Po uzyskaniu stopnia podporucznika został przydzielony do 1 pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. W ramach szwadronu reprezentacyjnego jednostki brał udział w licznych wydarzeniach o znaczeniu państwowym.

Podczas kampanii wrześniowej dowodził plutonem szwoleżerów, który przechodził szlak bojowy na trasie prowadzącej przez Chorzele, Przasnysz, Pułtusk, Wyszków, Kałuszyn, a następnie Biłgoraj. Po zaciętych walkach pod Suchowolą, pułk został otoczony przez siły sowieckie oraz niemieckie, co doprowadziło do pojmania podporucznika Niteckiego przez Niemców. Udało mu się jednak zbiec z transportu i na początku października 1939 roku dotarł do swojego rodzinnego Radomska.

Niebawem wstąpił do Związku Walki Zbrojnej, gdzie objął stanowisko komendanta Obwodu Radomszczańskiego, przyjmując pseudonim „Pikador”. Po ostrzeżeniu o nadchodzącym aresztowaniu, przeniósł się do powiatu Włoszczowa, gdzie pełnił funkcję komendanta podobwodu III, a jednocześnie pracował jako leśniczy w Czarnym Lesie. W okresie hitlerowskiej okupacji osady leśne, w tym leśniczówki i gajówki, pełniły kluczową rolę, gromadząc w swoich murach narady dowódcze oddziałów partyzanckich, tajne nauczanie, a także szkolenia wojskowe. Leśniczówka Czarny Las była jednym z takich miejsc.

Latem 1944 roku, porucznik „Pikador” otrzymał od dowódcy okręgu polecenie zorganizowania dywizyjnego oddziału konnego. Powstała jednostka liczyła 28 ułanów i była dobrze uzbrojona, stanowiąc rozpoznawczy oddział 7 Dywizji Piechoty Armii Krajowej, która od sierpnia 1944 roku zapewniała stałą ochronę sztabu dywizji. Oddział porucznika „Pikadora” uczestniczył w licznych zmaganiach z niemieckim przeciwnikiem, za co porucznik został odznaczony Krzyżem Walecznych.

W grudniu 1944 roku, w obliczu zbliżających się sił sowieckich, rotmistrz „Pikador” otrzymał rozkaz rozwiązania oddziału. Broń zostały ukryta, a konie rozdano lokalnym rolnikom i majątkom. Po powrocie do leśniczówki, Nitecki został aresztowany przez partyzantów z Armii Ludowej, lecz szybko uwolniony. Po krótkim czasie ponownie trafił w ręce funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa. Zdołał jednak uciec z transportu, przez trzy miesiące ukrywając się w Radomsku. W końcu, z fałszywym dokumentem na nazwisko Marian Baryła, wyjechał na Mazury, poszukując pracy jako leśnik.

Zatrudnił się jako leśniczy w Nadleśnictwie Miłomłyn. W kwietniu 1947 roku skorzystał z amnestii, ujawniając swój prawdziwy status w Wojewódzkim Urzędzie Bezpieczeństwa w Warszawie. Po ujawnieniu był kilkakrotnie aresztowany z powodu przynależności do Armii Krajowej. W dyrekcji olsztyńskiej pełnił funkcję leśniczego w nadleśnictwach Miłomłyn, Stare Jabłonki oraz Zimna Woda. Pomimo wielu przeciwności i pomijania w awansach, po 15 latach pracy w lasach Warmii i Mazur, Nitecki osiedlił się w Konstancinie pod Warszawą, gdzie sprawował funkcję leśniczego lasów niepaństwowych. Namówiony przez dyrektora uzdrowiska, profesora Wejsa, założył szkołę jazdy konnej dla kuracjuszy, która miała na celu rehabilitację układu kostnego.

Po przejściu na emeryturę aktywnie uczestniczył w działaniach Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Po zmianach politycznych otrzymał kolejne awanse oficerskie oraz zasłużone odznaczenia. 8 sierpnia 2007 roku został mianowany generałem brygady, a formalnie awans przyjął 15 sierpnia 2007 roku, w Dniu Wojska Polskiego i w rocznicę Cudu nad Wisłą, w Pałacu Prezydenckim z rąk Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. Rok później, Prezydent RP uhonorował go Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Ordery i odznaczenia

Marian Nitecki otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, które odzwierciedlają jego zasługi oraz wkład w niepodległość i rozwój kraju.

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Walecznych.

---

Oceń: Marian Nitecki

---