Bolesław Kusiński


Bolesław Kusiński, urodzony 3 października 1891 roku w Radomsku, to postać zasługująca na szczególne zainteresowanie. Był on kapitanem intendenta rezerwy Wojska Polskiego oraz nadkomisarzem Policji Państwowej.

Jego życie tragicznie zakończyło się w 1940 roku w Kalininie, gdzie padł ofiarą zbrodni katyńskiej, która na zawsze naznaczyła polską historię.

Życiorys

Bolesław Kusiński przyszedł na świat 3 października 1891 roku w Radomsku, w rodzinie Antoniego oraz Franciszki z Olszewskich. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, co podkreśla jego patriotyczne zaangażowanie już od młodych lat. W trakcie I wojny światowej służył jako żołnierz w Legionach Polskich, gdzie zyskał doświadczenie wojskowe.

Po zakończeniu wielkiej wojny, od 11 listopada 1918 roku do 31 grudnia tegoż roku, a następnie od 1 lipca 1919 roku, związał się z Wojskim Polskim. W dniu 3 maja 1922 roku uzyskał stopień porucznika z datą starszeństwa do 1 czerwca 1919 roku, lokując się na 434. miejscu w korpusie oficerów administracji, w dziale gospodarczym. Jego macierzystym oddziałem był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr X w Przemyślu.

W roku 1923 pełnił służbę w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr 10 w tamtejszym Przemyślu. Z kolei w 1924 roku zapisał się do Korpusu Intendentury przy Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych, będąc oficerem nadetatowym w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr 10. W tym samym roku trafił do kontrwywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w 1926 roku został przedstawicielem Oddziału II Sztabu Generalnego w KOP.

Później jego kariera przeniosła go do kadry Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, co zaowocowało przynależnością do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Z dniem 31 sierpnia 1928 roku został przeniesiony do rezerwy. W 1934 roku, jako porucznik rezerwy administracji, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. W szczególności warto zaznaczyć, że w 1939 roku mianowano go na stopień kapitana z datą starszeństwa na 19 marca, uzyskując 8. lokatę w korpusie oficerów intendentów rezerwy, w grupie intendentów.

Od 1 września 1928 roku pracował w Policji Państwowej, gdzie pełnił rolę nadkomisarza w Komendzie Głównej. 11 sierpnia 1936 roku został przeniesiony do dyspozycji komendanta głównego Policji Państwowej. Następnie, od 29 maja 1937 roku do września 1939 roku, pełnił funkcję zastępcy komendanta Policji Państwowej w Warszawie.

W trakcie wrześniowej kampanii 1939 roku, Bolesław Kusiński trafił do sowieckiej niewoli. Został osadzony w obozie w Ostaszkowie, gdzie w obliczu trudnych warunków starał się prowadzić działalność uświadamiającą wśród innych aresztowanych policjantów. Jego odwaga została ukarana, przetrzymywano go przez 72 dni w areszcie.

Wiosną 1940 roku, niestety, stał się ofiarą zbrodni, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (teraz Twer) w Rosji, a jego ciało spoczęło w Miednoje. Od 2 września 2000 roku jego miejsce spoczynku znajduje się na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

Na koniec warto wspomnieć, że 4 października 2007 roku, w hołdzie jego zasługom, Kusiński został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji.

Ordery i odznaczenia

Bolesław Kusiński jest osobą, która otrzymała wiele wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi. Jego odwaga i poświęcenie zostały docenione przez różne instytucje i organizacje.

  • Krzyż Niepodległości z Mieczami, przyznany 3 maja 1932,
  • Krzyż Walecznych, otrzymany po raz pierwszy w 1921,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 23 listopada 1929,
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r., przyznany pośmiertnie, 1 stycznia 1986.

Upamiętnienie

W dniu 4 kwietnia 2011 roku, na terenie Gimnazjum nr 3 im. Janusza Kusocińskiego, które mieści się przy ul. Siennickiej 17 w Mińsku Mazowieckim, miała miejsce uroczystość związana z upamiętnieniem Bolesława Kusińskiego. Podczas tego wydarzenia zasadzono Dąb Pamięci, który symbolizuje jego osiągnięcia i pamięć o nim.

Równocześnie została wydana niewielka publikacja, która przybliża życie i działalność Kusińskiego, zapewniając mieszkańcom i uczniom lepsze zrozumienie jego znaczenia w historii.

Przypisy

  1. Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230.
  2. Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9.11.2007 r., plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, polskieradio.pl [dostęp 17.03.2012 r.]
  3. Andrzej A. Przewoźnik, Jolanta J. Adamska, Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 104–105.
  4. Rybka i Stepan 2003, s. 614.
  5. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl, s. 70. [dostęp 17.12.2012 r.]
  6. M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
  7. M.P. z 1929 r. nr 277, poz. 639 „za zasługi na polu oświatowo-kulturalnem w Policji Państwowej”.
  8. Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1.01.1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10.04.1986 r., s. 30.
  9. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5.11.1928 r., s. 304.
  10. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 244.
  11. Rocznik Oficerski 1924, s. 23, 1187, 1204.
  12. Rocznik Oficerski 1923, s. 1307, 1324.
  13. Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 66)
  14. Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8.06.1922 r., Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 394.

Oceń: Bolesław Kusiński

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:24