Bolesław Kusiński, urodzony 3 października 1891 roku w Radomsku, to postać zasługująca na szczególne zainteresowanie. Był on kapitanem intendenta rezerwy Wojska Polskiego oraz nadkomisarzem Policji Państwowej.
Jego życie tragicznie zakończyło się w 1940 roku w Kalininie, gdzie padł ofiarą zbrodni katyńskiej, która na zawsze naznaczyła polską historię.
Życiorys
Bolesław Kusiński przyszedł na świat 3 października 1891 roku w Radomsku, w rodzinie Antoniego oraz Franciszki z Olszewskich. Był członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, co podkreśla jego patriotyczne zaangażowanie już od młodych lat. W trakcie I wojny światowej służył jako żołnierz w Legionach Polskich, gdzie zyskał doświadczenie wojskowe.
Po zakończeniu wielkiej wojny, od 11 listopada 1918 roku do 31 grudnia tegoż roku, a następnie od 1 lipca 1919 roku, związał się z Wojskim Polskim. W dniu 3 maja 1922 roku uzyskał stopień porucznika z datą starszeństwa do 1 czerwca 1919 roku, lokując się na 434. miejscu w korpusie oficerów administracji, w dziale gospodarczym. Jego macierzystym oddziałem był Wojskowy Okręgowy Zakład Gospodarczy Nr X w Przemyślu.
W roku 1923 pełnił służbę w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr 10 w tamtejszym Przemyślu. Z kolei w 1924 roku zapisał się do Korpusu Intendentury przy Departamencie VII Intendentury Ministerstwa Spraw Wojskowych, będąc oficerem nadetatowym w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym Nr 10. W tym samym roku trafił do kontrwywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza, a w 1926 roku został przedstawicielem Oddziału II Sztabu Generalnego w KOP.
Później jego kariera przeniosła go do kadry Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, co zaowocowało przynależnością do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Z dniem 31 sierpnia 1928 roku został przeniesiony do rezerwy. W 1934 roku, jako porucznik rezerwy administracji, figurował w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. W szczególności warto zaznaczyć, że w 1939 roku mianowano go na stopień kapitana z datą starszeństwa na 19 marca, uzyskując 8. lokatę w korpusie oficerów intendentów rezerwy, w grupie intendentów.
Od 1 września 1928 roku pracował w Policji Państwowej, gdzie pełnił rolę nadkomisarza w Komendzie Głównej. 11 sierpnia 1936 roku został przeniesiony do dyspozycji komendanta głównego Policji Państwowej. Następnie, od 29 maja 1937 roku do września 1939 roku, pełnił funkcję zastępcy komendanta Policji Państwowej w Warszawie.
W trakcie wrześniowej kampanii 1939 roku, Bolesław Kusiński trafił do sowieckiej niewoli. Został osadzony w obozie w Ostaszkowie, gdzie w obliczu trudnych warunków starał się prowadzić działalność uświadamiającą wśród innych aresztowanych policjantów. Jego odwaga została ukarana, przetrzymywano go przez 72 dni w areszcie.
Wiosną 1940 roku, niestety, stał się ofiarą zbrodni, zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (teraz Twer) w Rosji, a jego ciało spoczęło w Miednoje. Od 2 września 2000 roku jego miejsce spoczynku znajduje się na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.
Na koniec warto wspomnieć, że 4 października 2007 roku, w hołdzie jego zasługom, Kusiński został pośmiertnie awansowany na stopień podinspektora Policji.
Ordery i odznaczenia
Bolesław Kusiński jest osobą, która otrzymała wiele wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi. Jego odwaga i poświęcenie zostały docenione przez różne instytucje i organizacje.
- Krzyż Niepodległości z Mieczami, przyznany 3 maja 1932,
- Krzyż Walecznych, otrzymany po raz pierwszy w 1921,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 23 listopada 1929,
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r., przyznany pośmiertnie, 1 stycznia 1986.
Upamiętnienie
W dniu 4 kwietnia 2011 roku, na terenie Gimnazjum nr 3 im. Janusza Kusocińskiego, które mieści się przy ul. Siennickiej 17 w Mińsku Mazowieckim, miała miejsce uroczystość związana z upamiętnieniem Bolesława Kusińskiego. Podczas tego wydarzenia zasadzono Dąb Pamięci, który symbolizuje jego osiągnięcia i pamięć o nim.
Równocześnie została wydana niewielka publikacja, która przybliża życie i działalność Kusińskiego, zapewniając mieszkańcom i uczniom lepsze zrozumienie jego znaczenia w historii.
Przypisy
- Bożena Łojek: Pośmiertne awansowanie żołnierzy i funkcjonariuszy Rzeczypospolitej Polskiej zamordowanych w 1940 r. w ZSRR w wyniku zbrodni katyńskiej, [w:] Zeszyty Katyńskie (nr 23), Warszawa 2008, s. 204–230.
- Funkcjonariusze Policji – Uroczysty Apel Pamięci 9.11.2007 r., plac marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, polskieradio.pl [dostęp 17.03.2012 r.]
- Andrzej A. Przewoźnik, Jolanta J. Adamska, Katyń. Zbrodnia, prawda, pamięć, Warszawa: Świat Książki, 2010, s. 104–105.
- Rybka i Stepan 2003, s. 614.
- Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. katedrapolowa.pl, s. 70. [dostęp 17.12.2012 r.]
- M.P. z 1932 r. nr 109, poz. 142.
- M.P. z 1929 r. nr 277, poz. 639 „za zasługi na polu oświatowo-kulturalnem w Policji Państwowej”.
- Zarządzenie Nr 1/86 Ministra Spraw Wojskowych z 1.01.1986 r. w sprawie nadania odznaki pamiątkowej „Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r.” Dziennik Ustaw RP Nr 2 z 10.04.1986 r., s. 30.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 5.11.1928 r., s. 304.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 244.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 23, 1187, 1204.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1307, 1324.
- Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2142 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 1, s. 66)
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8.06.1922 r., Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 394.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Irena Wirszyłło | Stanisław Piotr Nowakowski | Bolesław Hanicz-Boruta | Stefan Kasprzyk | Adam Mazurek | Tadeusz Byliński | Jan Wróblewski (powstaniec) | Władysław Kotarbiński | Stanisław Czarkowski (porucznik) | Kazimierz Mikołajewski | Marian NiteckiOceń: Bolesław Kusiński