Mirosław Wiśniewski

---

Życiorys

W latach 1949–1953, Mirosław Wiśniewski uczęszczał do Gimnazjum i Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, gdzie ukończył naukę, zdobijając maturę w 1953 roku. Kolejnym krokiem w jego edukacji były studia na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Warszawie, które zakończył w 1962 roku.

W czasie studiów Wiśniewski aktywnie działał jako lider w sferze społecznej i kulturalnej. Pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Turystyki Zrzeszenia Studentów Polskich, a jego zaangażowanie w animację życia kulturalnego miało miejsce w Domu Medyka przy ul. Oczki 7 w Warszawie, gdzie prowadził działalność dziennikarską, zasiadając w fotelu redaktora pisma „Nowy Medyk”. Jego osiągnięcia zostały docenione, gdy z okazji dziesięciolecia ZSP otrzymał tytuł Wybitnego Działacza Społecznego i Kulturalnego.

Przez ponad dwie dekady, od 1959 do 1980 roku, mirosław Wiśniewski był aktywnym lekarzem specjalizującym się w chirurgii plastycznej. Pracował w Centralnym Szpitalu Klinicznym Wojskowej Akademii Medycznej w Warszawie (1959–1965), a następnie przeniósł się do Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie (1965–1980), gdzie z pasją zajmował się medyczną fotografią naukową.

W pełnionej przez niego funkcji kierownika pracowni fotografii naukowej w Wojskowym Instytucie Medycznym, Wiśniewski stworzył takie innowacyjne rozwiązania jak fotopedometr – urządzenia służące do mierzenia wydolności stóp przy użyciu fotografii. Opracował także metodę biomikrofotografii przedniego odcinka oka, aby zilustrować badania doc. Mariana Mertza, oraz metody rekonstrukcji po amputacji narządów symetrycznych przy użyciu odwróconej fotografii. Ważnym osiągnięciem było również wprowadzenie technologii śródoperacyjnej fotografii w świetle UV do oznaczania rzeczywistych granic martwaków kości.

Jako przewodniczący pracowni fotografii naukowej w Instytucie Matki i Dziecka, współpracował z prof. Napoleonem Wolańskim nad stworzeniem fotokraniometru oraz fotosferodorsymetru, które służyły do obrazowania i pomiaru proporcji ciała człowieka. Jego innowacyjne podejście doprowadziło do opracowania metodologii oznaczania rzeczywistych granic naczyniaków płaskich za pomocą fotografii w podczerwieni, a także mikrofotografii płodów małych zwierząt laboratoryjnych.

W 1966 roku, Wiśniewski został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików, gdzie pełnił różne funkcje, takie jak przewodniczący Sekcji Fotografii Barwnej i Sekcji Fotografii Naukowej, a także przewodniczący oraz wiceprzewodniczący Rady Artystycznej ZPAF. Jego zasługi zostały uhonorowane w 1976 roku tytułem Artiste FIAP (AFIAP), który przyznała Międzynarodowa Federacja Sztuki Fotograficznej FIAP.

W latach 1962–1981, aktywnie uczestniczył w Polskim Związku Alpinizmu oraz Speleoklubie Warszawskim. Jako jego członek miał okazję odwiedzić więcej niż trzydzieści jaskiń zarówno w Polsce, jak i na świecie.

Mirosław Wiśniewski brał również udział w pierwszej zimowej narodowej wyprawie na Lhotse (8561 m n.p.m.) w 1974 roku, prowadzonej przez Andrzeja Zawadę. Jego wkład w tę misję obejmował dokumentację fotograficzną, przynosząc do Warszawy kilka tysięcy negatywów dokumentujących treking przez puszczę przedhimalajską oraz życie codzienne w bazie pod Lhotse. W kolejnych latach uczestniczył w innych ekspedycjach, w tym jako kierowca podczas pierwszej zimowej wyprawy na Mount Everest (8850 m n.p.m.) w 1980 roku.

Na zakończenie, w latach 1976–1977, wiśniewski wziął udział w budowie Polskiej Stacji Antarktycznej im. Henryka Arctowskiego na wyspie King George w archipelagu Szetlandów Południowych, gdzie pełnił rolę kierowcy, lekarza i fotografa.

Odznaczenia

Mirosław Wiśniewski, wybitny przedstawiciel polskiej kultury, został uhonorowany licznymi odznaczeniami za swoje zasługi w dziedzinie sztuki oraz kultury. W 1977 roku otrzymał Medal im. Jana Bułhaka, który jest przyznawany osobom zasłużonym dla polskiej fotografii. Dodatkowo, w 2007 roku, uhonorowano go odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”, co podkreśla jego wkład w rozwój i promowanie polskiej kultury.

Wystawy Indywidualne (wybór)

W twórczości Mirosława Wiśniewskiego można zauważyć bogaty zbiór indywidualnych wystaw, które obejmują różnorodne tematy i lokalizacje.

• Barwy mojej ziemi, wystawa inauguracyjna miała miejsce w 1956 roku w Warszawie, a później była prezentowana w takich miastach jak Kraków, Toruń, Wrocław, Wilno, Moskwa, Essen, Castel Gandolfo, Rapperswilu, Baltimore, Kolonia oraz Londyn,
• Barwy bezsłonecznego świata, której tematem przewodnim stała się pasja speleologiczna artysty,
• Lhotse, Himalaje, Nepal i Polacy na Szczytach Świata, prezentująca doświadczenia z wypraw wysokogórskich,
• Polacy w Antarktyce, związana z badaniami prowadzonymi na tym kontynencie,
• Dzieci Azji, wystawa zorganizowana w UNESCO w Genewie oraz w innych miastach, będąca wynikiem artystycznych poszukiwań na kontynencie azjatyckim,
• Polskie Bieguny. Himalaje ’74 i Antarktyda ’77, na seriach fotografii autorstwa Mirka Wiśniewskiego, zorganizowana w Domu Spotkań z Historią w Warszawie w okresie od 24 października 2019 do 1 lutego 2020 roku.

Wystawy Zbiorowe (wybór)

– Biennale Fotografii Pejzażu Polskiego,

– Krajobrazy świata w fotografii polskich podróżników w Zachęcie Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie, w roku 1987.

Publikacje

Od 1992 roku Mirosław Wiśniewski, wspólnie z żoną Hanną Puchalską, zrealizował dziesięć autorskich albumów fotograficznych. Te publikacje zyskały uznanie, zdobywając nagrody, w tym tytuły Najpiękniejsza Książka oraz wyróżnienia za wybitne osiągnięcia w dziedzinie fotografii artystycznej.

• Polska – barwy mojej ziemi, 1993,
• Polska – dwory, dworki, 1995,
• Polska – pałace i zamki, 1996,
• Polska – dwory, dworki, pałace, 1998, 2000,
• Polska – dziedzictwo wieków, 2000,
• Polska Józefa Chełmońskiego, tom 2, Mazowsze, 2002,
• Polska – dziedzictwo historii, 2003,
• Polska – dworskie pejzaże, 2003,
• Piękne hotele w Polsce, 2006,
• Ochota, 2008,
• Album Polskie Bieguny. Himalaje ’74 i Antarktyda ’77 na fotografiach Mirka Wiśniewskiego, Dom Spotkań z Historią, Warszawa 2019.

---

Oceń: Mirosław Wiśniewski

---