Jerzy Semkow, urodzony 12 października 1928 roku w Radomsku, a zmarły 23 grudnia 2014 roku w Lozannie, był wybitnym polskim dyrygentem. Jego bogata kariera artystyczna rozpoczęła się na poważnie w Krakowie, gdzie studiował dyrygenturę pod okiem Artura Malawskiego w latach 1946–1951, a następnie kontynuował naukę w Leningradzie u Jewgienija Mrawinskiego między 1951 a 1953 rokiem.
Na przestrzeni lat Semkow współpracował z licznymi renomowanymi instytucjami muzycznymi. Jego kroki zawodowe prowadziły przez:
- Filharmonię Leningradzką, gdzie pełnił rolę asystenta dyrygenta w 1956 roku,
- Teatr Bolszoj w Moskwie, w którym pracował jako dyrygent od 1956 do 1958 roku,
- Operę Narodową w Warszawie, pełniąc funkcje dyrektora artystycznego w latach 1958–1959 oraz dyrygenta w latach 1958–1961,
- Królewską Operę w Kopenhadze, gdzie był dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem w latach 1965–1970,
- Cleveland Symphony Orchestra, gdzie pełnił funkcję dyrygenta w latach 1970–1971,
- Saint Louis Symphony, będąc dyrektorem artystycznym i pierwszym dyrygentem od 1975 do 1979 roku,
- Orkiestrą Włoskiego Radia i Telewizji RAI w Rzymie, jako dyrektor artystyczny w latach 1979–1982,
- Rochester Philharmonic, gdzie był dyrektorem artystycznym oraz pierwszym dyrygentem w latach 1985–1993.
Specjalizując się w muzyce symfonicznej, szczególnie tej z okresu klasycyzmu i romantyzmu, Semkow dzielił się swoją wiedzą, wykładając na prestiżowych uczelniach, takich jak Uniwersytet Kolorado w Boulder, Uniwersytet Yale oraz Manhattan School of Music.
Przez wiele lat był mieszkańcem Paryża, gdzie nabył obywatelstwo francuskie. W ostatnich latach życia jego występy miały charakter gościnny, między innymi raz do roku w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Przyczynił się także do rozwoju Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, gdzie działał jako doradca artystyczny.
W 2000 roku Semkow został odznaczony francuskim orderem Arts et Lettres, a w 2005 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Muzycznej w Warszawie. Kolejny doktorat honorowy przyznano mu w 2013 roku przez Akademię Muzyczną im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi.
W roku jego śmierci opublikowano biografię Semkowa, napisaną przez Małgorzatę Komorowską, zatytułowaną "Jerzy Semkow. Magia batuty". Jego życie zakończyło się w Pully, w Szwajcarii, gdzie został pochowany. W 2008 roku uhonorowano go tytułem Honorowego Obywatela Miasta Radomska.
Dyskografia
Dyskografia Jerzego Semkowa obejmuje kilka istotnych nagrań, które zyskały uznanie wśród miłośników muzyki klasycznej. Wśród jego osiągnięć znajduje się:
- 1987: Beethoven. Koncert fortepianowy Es-dur op. 73. Muza CK 635,
- 2009: Chopin. Koncerty fortepianowe.
Przypisy
- Honorowi obywatele miasta. radomsko.pl. [dostęp 17.03.2024 r.]
- Death of an international maestro. slippedisc.com, 23.12.2014 r. [dostęp 23.12.2014 r.]
- Polacy związani z muzyką, zmarli w 2014 roku, Muzyka Polska
- Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18-19.07.1964 r., s. 2.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Tadeusz Różewicz | Aneta Jadowska | Mariusz Broszkiewicz | Walery Wysocki | Mateusz Więcławek | Marek Nejman | Marcin Kwarta | Tadeusz Gołąb (malarz) | Janusz Łęski | Piotr Gładki (muzyk) | Łukasz Trepczyński | Ludwik Kronic | Bronka Nowicka | Grzegorz Ojrzyński | Irena Woch | Stanisław Różewicz | Adam Mikołajewski | Zbigniew Dłubak | Mirosław Wiśniewski | Teofil Stanisław NowosielskiOceń: Jerzy Semkow