Marian Ożarowski

---

Życiorys i działalność społeczna

Marian Ożarowski przyszedł na świat w rodzinie związanej z wojskowością. Jego ojciec, Antoni Ożarowski, pełnił służbę jako żołnierz, natomiast matka, Maria Ożarowska, była z domu Strzelecka. Rodzina osiedliła się w Lublińcu, gdzie w 1922 roku stacjonował 74 Górnośląski Pułk Piechoty, w którego szeregach ojciec zatrudniony był jako saper. Dzięki ojcu, Marian zyskał zainteresowanie krótkofalarstwem, które to pasją towarzyszyła mu przez całe dorosłe życie. Propagował tę dziedzinę w Lublińcu, wychowując jednocześnie dziesiątki młodych radiowców.

W dniu 15 października 1928 roku, Marian dołączył do gromady zuchowej, prowadzonej przez hm. Stanisława Wojciechowskiego. Później, 23 kwietnia 1934 roku, złożył przyrzeczenie harcerskie w III Męskiej Drużynie Harcerskiej im. Orląt Lwowskich.

Po zakończeniu II wojny światowej, w marcu 1945 roku, był jednym z założycieli Hufca Harcerzy oraz drużyny żeńskiej. Prowadził I Drużynę Harcerską i jednocześnie pracował w referacie szkoleniowym oraz referacie drużyn harcerskich. Wziął udział w Centralnej Akcji Szkoleniowej w Osowcu, gdzie 28 sierpnia 1945 roku otrzymał stopień podharcmistrza.

W wrześniu 1946 roku rozpoczął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 1 w Lublińcu, gdzie przepracował wiele lat, ucząc fizyki i chemii. To właśnie tam zainicjował działalność kółka radiowego.

Do 1947 roku pełnił funkcję zastępcy komendanta hufca, a do 1949 roku był komendantem hufca w Lublińcu, prowadząc jednocześnie drużynę harcerską przy Szkole Podstawowej nr 1.

Od 1956 roku do października 1969 roku ponownie obwiązywała go rola komendanta Hufca ZHP Lubliniec. W 1958 roku uzyskał tytuł harcmistrza, a w 1970 roku – harcmistrza Polski Ludowej. Równocześnie, w roku 1967, rozpoczął budowę Stanicy Harcerskiej w Kokotku, znajdującej się w okolicy rzek Mała Panew i potoku Leśnica.

W ośrodku harcerskim stworzył radiostację, którą prowadził pod własnym znakiem SP9 CWJ. Później, używając znaku harcerskiego SP9 ZAK, nawiązywał tysiące łączności radiowych z różnymi zakątkami świata. Harcerski Klub Łączności „Delta” prowadził aż do chwili swojej śmierci w 1998 roku. W swojej 30-letniej działalności, Marian Ożarowski nawiązał ponad 40 000 łączności oraz zdobył ponad 30 dyplomów okolicznościowych.

Wśród zdobytych dyplomów można wymienić m.in. dyplom z XV-lecia Pontyfikatu Jana Pawła II (1993), 200-lecia bitwy pod Racławicami (1994), 75 rocznicy III Powstania Śląskiego (1996) oraz Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie (1992). Brał również udział w międzynarodowym spotkaniu skautów w eterze „JOTA” (Jamboree On The Air), a także w harcerskiej akcji krótkofalarskiej „Małe Ojczyzny” (1996-1998). Podróżował z radiostacją po całym kraju, odwiedzając takie miejsca jak Gdańsk (akcja „Morena”), Bieszczady („Operacja Bieszczady 40”) czy Zamość.

Po przejściu na emeryturę, Marian Ożarowski przez długi czas kontynuował swoją działalność w harcerstwie. Aktywnie uczestniczył w pracach Komendy Hufca, zajmując stanowisko przewodniczącego Komisji Rewizyjnej oraz Komisji Stopni Instruktorskich. Aż do swojej śmierci, 18 sierpnia 1998 roku, był obecny we wszystkich letnich i zimowych akcjach organizowanych przez Hufiec Ziemi Lublinieckiej w ośrodku harcerskim w Kokotku.

Odznaczenia

Marian Ożarowski, znany z wielu osiągnięć, otrzymał szereg wyróżnień i odznaczeń za swoją niezwykłą pracę i zaangażowanie w różne dziedziny działalności społecznej oraz oświaty.

• 1952 – Złota Odznaka Społecznego Komitetu Radiofonizacji Kraju,
• 1958 – Srebrny Krzyż Zasługi,
• 1960 – Złota Odznaka Harcerskiej Służbie Ziemi Śląskiej,
• 1968 – Krzyż „Za zasługi dla ZHP”,
• 1970 – Złota Odznaka „Zasłużony dla województwa katowickiego”,
• 1973 – Złoty Krzyż Zasługi,
• 1974 – Złota Odznaka ZNP.

---

Oceń: Marian Ożarowski

---