Ignacy Kuszela

---

Życiorys

Ignacy Kuszela związał się z polskimi organizacjami niepodległościowymi w 1911 roku. W Dąbrowie Górniczej podjął pracę, gdzie wkrótce wstąpił do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. Jego działalność nie umknęła uwadze władz, co skutkowało aresztowaniem w styczniu 1914 roku, choć do procesu nie doszło. Pracował wtedy w Warszawskim Ziemiańskim Towarzystwie w Sosnowcu, pełniąc rolę kasjera i prokurenta firmy. Jednakże w miarę zbliżania się Legionów do Królestwa, zdecydował się na opuszczenie dotychczasowego zajęcia i dołączył do ich szeregów.

15 sierpnia 1914 roku ochotniczo zgłosił się do Legionów, otrzymując przydział do Polskiej Organizacji Narodowej z misją prowadzenia działalności werbunkowej. Już jako kadra batalionu zapasowego pod dowództwem por. Andrzeja Galicy, trafił do Sławkowa, gdzie w kwietniu 1915 roku ukończył szkołę podoficerską i został mianowany sierżantem. Uczestniczył w formowaniu 4 pułku piechoty oraz 6 pułku piechoty Legionów Polskich, z którym udał się na front.

Kuszela brał aktywny udział w walkach nad Styrem na Wołyniu, gdzie służył w oddziale karabinów maszynowych pułku. 1 stycznia 1916 roku został przeniesiony do nowo powstałego 2 pułku ułanów Legionów Polskich i walczył z nim na Wołyniu. W sierpniu 1916 roku, za swoje zasługi, został mianowany chorążym, obejmując dowództwo oddziału sztabowego pułku. Po powrocie pułku z frontu do Królestwa w kwietniu 1917 roku, objął stanowisko podporucznika oraz oficera prowiantowego.

W wyniku kryzysu przysięgowego, znalazł się z pułkiem na Bukowinie, a w lutym 1918 roku, na skutek postanowień pokoju brzeskiego, pułk został rozwiązany, a podporucznik Kuszela internowany w obozie w Dułowie na Zakarpaciu.

Jako podporucznik z byłego Polskiego Korpusu Posiłkowego, na podstawie reskryptu Rady Regencyjnej z 31 października 1918 roku, został przydzielony do Wojska Polskiego z zachowaniem posiadanego stopnia. Od 6 listopada 1918 roku służył w Wojsku Polskim, gdzie kierował Wojskowymi Zakładami Gospodarczymi w Ostrowcu oraz Częstochowie. W 1924 roku przeszedł do rezerwy na własną prośbę. W 1922 roku został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Przed wybuchem II wojny światowej związany był z handlem, pracując w firmie Nobel oraz w Banku Gospodarstwa Krajowego w Pińsku. Po wojnie, w 1946 roku, przeniósł się do Wrocławia, gdzie zmarł w 1952 roku.

---

Oceń: Ignacy Kuszela

---