Aneta Krawczyk


Aneta Krystyna Krawczyk, z domu Podsiadło, przyszła na świat 6 marca 1975 roku w Radomsku. Jest to polska polityk oraz radna wojewódzka, która w swojej karierze politycznej odegrała istotną rolę. Najbardziej znana jest jako pierwszy świadek w sprawie kontrowersyjnej tzw. seksafery związanej z Samoobroną, co zwróciło na nią uwagę zarówno mediów, jak i opinii publicznej.

Jej doświadczenie w polityce oraz związane z tym wyzwania pokazują, jak trudne i złożone mogą być realia polskiego życia publicznego.

Życiorys

Aneta Krawczyk posiada wykształcenie średnie, a swoją edukację rozpoczęła w liceum ogólnokształcącym w Radomsku, które ukończyła, a następnie kontynuowała naukę w Policealnym Studium Ekonomicznym w Częstochowie. Swoją karierę zawodową rozpoczęła jako sprzedawca w sklepie, później zaś podjęła decyzję o prowadzeniu własnej działalności gospodarczej.

W roku 2001 zdecydowała się na przynależność do Samoobrony RP. W okresie od 2002 do 2004 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej władz regionalnych tej partii w województwie łódzkim. W grudniu 2001 objęła stanowisko wicedyrektora, a później dyrektora biura poselskiego posła Stanisława Łyżwińskiego, w którym pracowała aż do roku 2003.

W 2002 roku wzięła udział w wyborach samorządowych, gdzie jako numer 1 listy Samoobrony RP zdobyła 14 030 głosów, co było najlepszym wynikiem w jej okręgu wyborczym oraz trzecim na całym terenie województwa. W wyniku tego zdobyła mandat radnej Sejmiku Województwa Łódzkiego. Ponadto zasiadała również w radzie nadzorczej oczyszczalni ścieków w Tomaszowie Mazowieckim.

W 2005 roku próbowała swoich sił w wyborach do Sejmu z okręgu piotrkowskiego, jednak nie odniosła sukcesu, uzyskując jedynie 2419 głosów. W 2006 roku podjęła kolejną próbę reelekcji w łódzkim sejmiku, aczkolwiek również i tym razem nie zdołała zdobyć mandatu, kończąc z wynikiem 1973 głosów. Do lidera listy Samoobrony RP, Jacka Popeckiego, którego wynik pozwolił mu na zdobycie mandatu, brakowało jej 133 głosów.

29 kwietnia 2008 roku Prokuratura Rejonowa w Tomaszowie Mazowieckim wniosła przeciwko niej akt oskarżenia, zarzucając m.in. oszustwo oraz przywłaszczenie partyjnych pieniędzy. Razem ze Stanisławem Łyżwińskim oraz Waldemarem Borczykiem zasiadła na ławie oskarżonych. Proces w tej sprawie rozpoczął się w marcu 2009 roku.

W czerwcu 2011 Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim skazał Anetę Krawczyk na 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania kary na okres próby wynoszący 2 lata. W 2009 roku, po skazaniu Jacka Popeckiego prawomocnym wyrokiem sądowym, nie przyjęła mandatu radnej sejmiku łódzkiego, który to przypadł jej w wyniku tego zdarzenia.

Seksafera w Samoobronie

W grudniu 2006 roku Aneta Krawczyk złożyła poważne oskarżenia przeciwko posłowi Stanisławowi Łyżwińskiemu, zarzucając mu żądanie od niej usług seksualnych w zamian za ofertę pracy w jego biurze. Sytuacja ta przybrała na sile, gdy Krawczyk twierdziła, że wypłata jej pensji została uzależniona od odbycia stosunku seksualnego.

Oprócz tego, kobieta skierowała do sądu pozew domagający się alimentów, ponieważ wyrażała przekonanie, że Łyżwiński jest ojcem jej najmłodszego dziecka. Jednakże, po przeprowadzonych badaniach DNA zleconych przez prokuraturę, Aneta Krawczyk wycofała pozew, gdyż wyniki wykazały, że Stanisław Łyżwiński nie jest biologicznym ojcem jej córki.

Krawczyk posuwała się też do twierdzeń o domniemanym zbliżeniu z przewodniczącym Samoobrony RP, Andrzejem Lepperem, które miało mieć miejsce w 2001 roku. Jej pełnomocniczka prawna zażądała również przeprowadzenia badań DNA w odniesieniu do Leppera. Na początku 2007 roku, po badaniach, również wykluczono możliwość, aby on był ojcem córki Anety Krawczyk.

W 2008 roku Aneta Krawczyk uzyskała status pokrzywdzonej w procesie sądowym, który dotyczył obu polityków przed Sądem Okręgowym w Piotrkowie Trybunalskim. W lutym 2010 roku wydano nieprawomocny wyrok skazujący, w którym uznano ich winnymi wykorzystywania seksualnego Krawczyk. Niemniej jednak, ten wyrok został uchylony przez Sąd Apelacyjny w Łodzi w marcu 2011 roku.

W wyniku tragicznych okoliczności, jakie miały później miejsce, Andrzej Lepper nie mógł zostać ostatecznie osądzony, ponieważ zmarł. Wyjątkowo, postępowanie wobec Stanisława Łyżwińskiego zostało bezterminowo odroczone, co związane było ze stanem zdrowia uniemożliwiającym mu udział w rozprawach sądowych.


Oceń: Aneta Krawczyk

Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:16