Salomon Henoch Rabinowicz, urodzony w 1882 roku w Radomsku, a zmarły tragicznie 1 sierpnia 1942 roku w Warszawie, był postacią niezwykle ważną dla historii chasydyzmu w Polsce. Pełnił funkcję rabina oraz był czwartym i ostatnim cadykiem dynastii Radomsk, co czyni go kluczową postacią w jej rozwoju.
Jego życie oraz działalność religijna na trwałe wpisały się w karty historii regionu oraz tradycji chasydzkiej.
Życiorys
Salomon Henoch Rabinowicz wywodził się z rodziny o bogatych tradycjach religijnych i biznesowych. Był synem Ezechiela Rabinowicza, wnukiem Abrahama Isachara Dow Rabinowicza oraz prawnukiem Salomona Rabinowicza, który był założycielem jego dynastii. Ożenił się z córką Rabina Duwidla Lelewersa. Po śmierci ojca w 1910 roku przyjął na siebie tytuł cadyka w Radomsku, co było istotnym krokiem w jego życiu duchowym.
Rabinowicz z sukcesem wkroczył w świat biznesowy, angażując się w liczne interesy w różnych miastach zarówno w Polsce, jak i za granicą. Podczas I wojny światowej mieszkał w Hamburgu, gdzie kontynuował rozwijanie swojej działalności gospodarczej. Nabywał nieruchomości w Berlinie, a jego umiejętności handlowe przyniosły mu wiele korzyści. W szybko rozwijającym się przemyśle tekstylnym stał się właścicielem fabryk zlokalizowanych w Łodzi, Sosnowcu oraz Będzinie. Dodatkowo prowadził odlewnie oraz cegielnie, co uczyniło go znaczącą postacią na rynku nieruchomości w Warszawie, Krakowie i Sosnowcu.
Po zakończeniu I wojny światowej osiedlił się w Sosnowcu, zamieszkując w kamienicy przy ulicy Targowej 12. Dzięki licznie prowadzonym interesom, Salomon Rabinowicz zyskał status jednego z najbogatszych ludzi w Polsce międzywojennej. Zawsze hojnym darczyńcą, wspierał zarówno jesziwy, jak i różne żydowskie instytucje charytatywne. W szczególności zasłynął z inicjatywy założenia sieci szkół religijnych Keter Tora (hebr. Korona Tory), która składała się z 36 oddziałów w różnych miastach w Polsce. Jego zięć, rabin Dawid Rabinowicz, kierował szkołami, a poślubił jedyną córkę Salomona.
Szczególnym zainteresowaniem cieszyła się Jesziwa Kibbutz Gavoah w Sosnowcu, gdzie uczyło się 150 uczniów, co dostrzegało jego zaangażowanie w edukację religijną. Jednak w obliczu II wojny światowej, Salomon nie skorzystał z ofert pomocy ze strony chasydów, którzy proponowali mu ucieczkę z Polski. Początkowo pozostał z rodziną w Krynicy, a później przeniósł się do Łodzi. W grudniu 1940 roku osiedlił się w Warszawie i przebywał w getcie warszawskim, gdzie pełnił funkcję członka Rady Religijnej.
Niestety, 1 sierpnia 1942 roku, w trakcie dramatycznej akcji deportacyjnej, został zamordowany przez Niemców wraz z rodziną. Jego pamięć jest szanowana, a on sam spoczywa w skromnym ohelu na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej (kwatera 57, rząd 7). Warto dodać, że ten ohel ma również symboliczną wartość jako grób jego żony Ester oraz córki Reizel.
W 1953 roku opublikowano zebrane mowy cadyka w książce zatytułowanej „Sziwche Kohen”, co ukazuje zarówno jego znaczenie jako przywódcy duchowego, jak i osobę, która pozostawiła po sobie trwały ślad w społeczności żydowskiej.
Przypisy
- PAS, Cadyk Salomon Henoch Rabinowicz upamiętniony w Sosnowcu. Należał do najbogatszych ludzi w przedwojennej Polsce [online], www.dziennikzachodni.pl, 31.07.2023 r. [dostęp 18.04.2024 r.]
- Grób Salomona Henocha Rabinowicza w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Józef Woźniak (1903–1973) | Franciszek Szczygłowski | Stanisław Dziuba | Karol ŚwitalskiOceń: Salomon Henoch Rabinowicz