Józef Woźniak (1903–1973)

---

Życiorys

Józef Woźniak, niezwykła postać z początku XX wieku, rozpoczął swoją edukację w rodzinnym mieście, gdzie ukończył gimnazjum o profilu humanistycznym. W 1924 roku podjął decyzję o przeprowadzce do Warszawy, co zaowocowało początkiem jego kariery w „Gazecie Warszawskiej”. Już trzy lata później, w 1927 roku, wstąpił do seminarium duchownego, które ukończył z sukcesem, a 11 października 1931 roku otrzymał święcenia kapłańskie.

Po zakonczonych studiach skierowano go na Uniwersytet Gregoriański w Rzymie, gdzie zdobył licencjat z zakresu prawa kanonicznego. Po powrocie do Polski w 1934 roku, rozpoczął posługę w Żyrardowie, a dwa lata później objął parafię Matki Bożej Różańcowej na warszawskim Bródnie. W czasie II wojny światowej,Woźniak zyskał uznanie za odwagę i determinację w głoszeniu patriotycznych kazaniach, pomimo nieustannego zagrożenia ze strony okupanta. Wspierał morale swoich parafian, nieustannie podsycając w nich ducha polskości.

Bez obaw stawiał czoła przeszkodom, prowadząc kondukty i celebrowując pogrzeby w najtrudniejszych warunkach. Jako żołnierz I Rejonu Armii Krajowej, odbierał przysięgi od nowych żołnierzy Służby Zwycięstwu Polski, później znanej jako ZWZ. Wykazywał się również odwagą w działaniach konspiracyjnych, transportując broń, kolportując ulotki oraz pomagając w wystawianiu fikcyjnych metryk dla dzieci z Zamojszczyzny.

W 1949 roku Woźniak został przeniesiony do parafii w Milanówku, a po upływie ośmiu lat objął kościół w Drwalewie. W 1964 roku powrócił do Warszawy, gdzie służył w parafii Chrystusa Króla na Targówku. Niestety, jego życie zakończyło się w wieku 70 lat, gdy zmarł na nowotwór płuc. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim (kw. 13A-2-7).

---

Oceń: Józef Woźniak (1903–1973)

---