Jan Benigier

W latach 1967–1969 występował w Starcie Łódź, a następnie grał dla takich klubów jak Zawisza Bydgoszcz od 1970 do 1972 roku oraz Ruch Chorzów w latach 1972–1980 i 1982–1983. Po krótkim okresie spędzonym w belgijskim RFC Seraing (1980–1982), wrócił do Polski, by grać w Polonii Bytom od 1983 do 1986 roku. Jego działalność w Ruchu Chorzów, gdzie wyróżnił się ponad przeciętność, zaowocowała imponującymi statystykami: w ciągu 9 sezonów ligowych (1973–1980 i 1983) rozegrał 229 spotkań oraz zdobył 74 bramki. Co więcej, trzykrotnie zdobył tytuł mistrza Polski (1974, 1975, 1979) oraz raz Puchar Polski w 1974 roku.

Benigier to również czterokrotny reprezentant Polski. Swoją przygodę z kadrą narodową rozpoczął w meczu przeciwko Argentynie w 1976 roku, a zakończył w starciu z reprezentacją Iranu w tym samym roku. Jego osiągnięcia sportowe obejmują również srebrny medal zdobyty podczas igrzysk olimpijskich w Montrealu w 1976 roku.

Po zakończeniu kariery jako zawodnik, Jan Benigier odkrył nową pasję jako trener. Uznawany jest za specjalistę od ratowania drużyn, które znalazły się w strefie spadkowej. Oprócz pracy trenerskiej, angażował się również w działalność w roli sędziego piłkarskiego oraz na stanowisku sekretarza Ruchu Chorzów. Jego zasługi w dziedzinie sportu zostały docenione poprzez nadanie mu tytułu Mistrza Sportu oraz przyznanie Srebrnego Medalu za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Srebrnego Krzyża Zasługi.